نخل بیدار/ بهشت رضوان یا گلزار شهدای قطعه 1، جایی که پنج شنبه ها به سراغ امواتمان می رویم و فاتحه می خوانیم. آرامستان جایی است که من و شما در هر صورت به آنجا خواهیم رفت، حال چه با پای خود و برای قرائت فاتحه، چه بر روی دوش اقوام، خویشان و دوستان!

ساختمانی در گوشه ای از آرامستان بهشت رضوان فراشبند ، که هر فراشبندی خاطرات تلخ زیادی از آنجا دارد! چرا که عزیز ترین عزیزانمان را برای غسل و طی مراحل دفن تا آنجا بدرقه کردیم.

آیا تا به حال شده به درد دل یک غسال گوش کنید؟ به نظر شما یک غسال چه جور آدمی است؟ آیا می‌دانید غسال و نگهبان بهشت رضوان فراشبند چه درد دل هایی دارد؟ آنچه در ادامه می خوانید گفتگوی نخل بیدار با یک مرده شور است!

 هوشنگ پور رضایی اصالتا اهل شهرستان  فراشبند و ساکن شهر فراشبند است. وی 45 سال سن دارد و8 ماه سابقه حضور در جبهه را نیز دارد، وی دارای مدرک سیکل می باشد. در بیشتر نماز جمعه های فراشبند هوشنگ  را می توان دید. او یکی از غسال های بهشت رضوان (ع)فراشبند می باشد که خبرنگار نخل بیدار پای صحبت های او نشسته است.

نخل بیدار: کی و چگونه وارد این کار شدی؟

 7سال است به این کار مشغولم ، قبل از غسالی و گور کنی کارگری می کردم و البته درامد خاصی از کارگری متوجه من نمی شد . از شهرداری با من تماس گرفتند وگفتند یک نگهبان  غسال اینجا بوده وبه رحمت خدا رفته و جای آن خالی است و می خواهند نیرو بگیرند و به من پیشنهاد دادند و پذیرفتم وارد این کار شدم.

 

نخل بیدار: اولین روز کاری چه طور گذشت؟

من قبل از ورود به این کار هم در بسیاری از مواقع جهت غسل برخی فوت شده ها کمک می کردم و ورود به این کار برایم سخت نبود و خیلی عادی بود.

نخل بیدار:  کار با جسد اموات ترسناک است؟

این کار برای خیلی ها ترسناک است ولی برای من ترسی وجود ندارد چرا که من مدت 8 ماه جبهه دارم و در جبهه هم شاهد تکه تکه شدن بسیاری از همرزمان ودوستانم بوده ام و دیگر جنازه برای من ترسی ندارد.

نخل بیدار:  برخورد مردم با شما چگونه است؟

من که غسال هستم یکی از بزرگترین کارهای اجتماع را انجام می دهم و به کار خود نیز افتخار میکنم .رفتار بیشتر مردم ما خوب است  و خوب و محترمانه با ما برخورد می کنند هرچند همیشه اغلیتی هم وجود دارد. فقط جهت رضای خدا و ثواب گام بر میدارم به خانواده های عزیز از دست داده ، خدمت می کنم. من خودم را به عنوان یک فرد بسیار مفید برای جامعه وشهر می دانم  و این کار را عیب نمی دانم بلکه همیشه سربلند هستم  چرا که روزی همه سر و کارشان با شغل من خواهد بود که آنجاست که  دیگر مسئول و ثروتمند و فقیر و بیچاره همه به یک چشم نگاه می شوند.

 

نخل بیدار: خانواده از کار شما راضی است؟

خانواده من راضی هستند و برایشان عادی است چون که پدر خانمم هم که الان مرحوم شده قبلا هم غسال بود و هم قبر می کند واز قبل زمینه این شغل برای من در خانواده ام وجود داشت.

نخل بیدار:آیا تا به حال شده فشار کار به حدی باشد که دست از کار بکشی ؟

جنازه وغسل دادن اموات حس وحالی روحانی دارد که خستگی ندارد و هر چند بعضی مواقع فشار بیش از حد وجود داشت ولی با تعهد به کار ابتدا باید غسل اموات را به پایان رساند.

نخل بیدار:آیا تا به حال خواب مرده دیده ای ؟

نه خواب مرده ندیده ام  ولی یک شب خواب یک شهید بهادر مزارعی  را دیدم.

نخل بیدار: شیرین ترین و تلخ ترین خاطره ؟

در جوار قبور مطهر شهدا بودن خود حس وحال خوبی دارد و این حس حال از هر خاطره ی شیرینی بهتر است .

جوانان تصادفی را که می آورند همیشه صحنه های دردناکی است که مشاهده می کنم  چرا که مرگ جوان سخت است خصوصا برای خانواده اش.

 

نخل بیدار : این کار را برای کسب درامد انجام می دهی ؟

به هیچ عنوان به دید شغل و کسب درامد به این کار نگاه نمیکنم و هدفم خدمت به مردم است چرا که اینگونه کارها از عهده هر کسی بر نمی آید هرچند دستمزد کمی دارد ولی هیچوقت نشده جیبم خالی شود و به لطف خدا با این کار همیشه نان سر سفره داشته ام و دستم بسوی کسی دراز نشده.

 

نخل بیدار: سخن پایانی؟

مردم به همدیگر بی احترامی نکنند و بیشتر به فکر مرگ و قیامت باشند و بدانند من اینجا با همه گروه انسان از طفل 4 ماهه تا پیرمرد 98 ساله و از ثروتمند گرفته تا فقیر را فقط با سه تکه پارچه راهی قبر نموده ام .

جوانان به فکر جوانی خود باشند در رانندگی احتیاط کنند چرا که بی احتیاطی نهایت به مرگ منجر میشود و آندسته از افرادی هم که خودشان را از امثال ما دور نگه می دارند بدانند که روزگار خواه ناخواه روزی آنها را دست و بال بسته تقدیم غسال و قبر میکند .