امروزه رسانه‎ها نقش بسیار مهمی در امورات و مسائل جوامع و بلکه در دنیا ایفا می‎کنند و خبرنگاران و فعالان عرصه خبر و اطلاع‎رسانی با اخبار، گزارش‌ها، مطالب تحلیلی و… بیش از هر زمان دیگر افکار عمومی و اذهان افراد و جامعه را تحت تأثیر قرار می‎دهند.

سرعت برق‌آسای جابجایی اطلاعات و اخبار از یک سوی به سوی دیگر، افزایش حجم اخبار و اطلاعات قابل مخابره و انتشار و رشد غول‌آسای تکنولوژی‌های ارتباطی و اطلاعات مشخصه‎ای است که دنیای امروز را از گذشته‎اش به کلی متمایز می‎کند و این شرایط به ما این نکته را دیکته می‎کند که دنیای امروز عصر ارتباطات و انفجار اطلاعات است.

خبرنگار، ترازوی دو کفه ای است که در یک کفه ی آن درد و رنج و دغدغه های مردم سنگینی می کند و در کفه ی دیگر مسئولان قرار دارند که حلقه ی اتصال بین دو کفه را سؤالات و پی گیری خبرنگار میسر می کند، که گاهی بی پاسخ می ماند ؛ پرسشی که باید هزار ترفند، استرس، اضطراب و گاهی تهدید، از مسئولی پرسید و جواب دست و پا شکسته ای را گرفت و آن را در زمان کوتاه منتشر کرد .

خبرنگار نه شغلی است که به صرف نشستن در پشت میز و یا درآمد بالا مورد توجه باشد و نه در میان عامه ی مردم دارای منزلت اجتماعی است، بلکه خبرنگار یک نوع علاقه است که به خدمت رسانی به جامعه عجین شده است. خبرنگار ضمن تذکر و یادآوری به مسئولان، در مورد اشتباهاتشان در صدد آن است تا از یک طرف اشتباه آنها را اصلاح کند و از طرف دیگر با بیان عملکرد مثبت آنها، روح امید و تعهد را در آنها بدمد .

روز خبرنگار در مرحله اول تلنگریست برای خبرنگار این روز می تواند روز تأمل و تفکر و تدبر برای بازگشت و رجوع به اصل خویش و توجه به رسالت حرفه‎ای باشد تا اگر خدای ناکرده درخم و چم کارهای روزمره اگر به مسیری غیر غلطیده‎ایم به راه مستقیم و راه منتهی به هدف بازگردیم و در مدار رسالت حرفه‎ای خویش قرار گیریم.

این روز در راه است، روزی که یکبار دیگر باید همه مشکلات این مهم را یادآور شویم و به مسئولین بگوییم و و دوباره در وعده و وعیدها به فراموشی سپرده شود و سال بعد هم با حرف ها و مشکلات تکراری در خدمتتان باشیم.

خبرنگار واقعی تنها کسی است که نه از مالی برخوردار است و نه حمایت معنوی، با این وجود، تنها چیزی که اورا وادار به حرکت و تلاش می کند ساختن جامعه ای آرمانی است؛ که در آن جامعه، عدالت و سعادت اساس زندگی مسئولان و مردمان آن باشد .

در آخر نکته ای که مورد سوال است نحوه انتخاب برای تجلیل از روزی که متعلق به پاسداشت همه اصحاب رسانه است. نکته ای که در این روز نهفته شده است علاقه مندانی است که در این راه با کمترین تجهیزات، رسانه ای پویا را به وجود آورده اند، وبلاگ نویسان را می گویم، اگر از خبرنگاران حمایت نمی شود اصلا وبلاگ نویسان در این روز دیده نمی شوند. امروزه حجم بالای از وبلاگ ها وجود دارد که دوشا دوش سایت ها بدون هیچ چشم داشتی و از روی علاقه و تکلیف برای رسیدن به یک جامعه ی آرمانی فعالیت می کنند.

مسئولین فراموش نکنند که یاداشت نویسان امروز در سایت ها، وبلاگ نویسان سابق هستند که با تمرین و ممارست در این جایگاه قرار گرفته اند. فلذا به مهری است که این قلم به دستان عاشق نادیده گرفته شوند.

از مسئولین خواستارم که در این روز نگاهی هر چند کوچک به وبلاگ نویسان فعال داشته باشند، چون وبلاگ نویسان امید رسانه های کشور هستند و نیاز به حمایت و آموزش دارند.

حسین کشتکار مدیر باشگاه وبلاگ نویسان فارس